Benim Adım Çalgay

Tam üç yıl, dokuz mevsim, dokuz göç yaşandı. Nice karlar nice yağmurlar yağdı. Çiçekler açtı açtı soldu. Irmaklar taştı taştı doldu. Koyunlar kuzu doğurdu. Kuzular koyun oldu. Ay, doksan dokuz kere hilal şeklini aldı. Güneş, dünyayı her gün sımsıkı sardı. Kervan kâh yürüdü kâh durdu. Kurt uludu, yiğit yolunu buldu. Çalgay’ın obası şu uçsuz bucaksız ovaya yerleşeli dokuz gün olmuştu. Çadırlar kurulmuş, ateşler yakılmış, hayvanlar yayılmıştı. İklim şartlarından dolayı göç etmek zorunda kalan oba halkı hüzünlüydü. Eski topraklarını terk etmek çok ağır gelmişti onlara. Ama şimdi en azından hayvanları mutluydu. Bolca otlak, bolca su vardı çünkü etrafta.