Buz Gülleri

Eyy şehrim Eyy mabedi bende saklı yâr Ekinler ekerim saçlarına Buğdaylar dökerim dilin değirmenine Öğüt beni un ufak olana kadar! Bir nimet gibi sofrana ser besmele ile Yâr tut elimden sımsıkı Salıncaktan korkmuş bir çocuk gibi Kapatayım gözlerimi İçim geçsin içinden Bir zaman gibi usul usul. Şimdi şu buz gülleri açar mı şu kutsal bahçelerde? Demem o ki, eyy sevgili! Şehrine geldim Kucakla beni bir toprak gibi...