Göl

önce geceyi, sonra beni soy üzerinden! ten harami sıcağı, gülüşün tomurcuk sav başından kendini, lut’u unut! güzel adamları var çıkmaz sokakların çıkmaz sokakların insanları karanlıkta göz kırpma bana, göremem sıcağına bağlıyorum ağzını akıntıların tenini, tenimle giydireyim, utanma iki dilin bir insan ettiği yerdeyiz söndür sihirli lambasını alaaddin’in en utandığımız yerlerimizle bütünleşiriz kalabalığı sağaltarak