Kadın

Zaten bir kırık kalbim var Çiçek gibi topraktan koparılmış Dokunmayın bedenime artık kaybettim Duygularımı hiçe sayan düzeninizin yedi ceddine Büsbütün parçalanmış her hücrem Ne anlayan var, ne de dinleyen Yollarda kanlı revan cansızım Örfünüzün, adetlerinizin gelmişine geçmişine Aynalara bakan mosmor yüzüm Sabahlarım hep karanlık Buruk bırakılmış umutlarım hep Kadını hor gören fikrinizin, ruhunuzun içine Kaderim değildir sizinle yaşamak Sizin kulunuz değilim, olmayacağım Bir kuş gibi özgürüm ve bir ağaç gibi yaprak açarım Yıkamayacaksınız beni, ben bir Kadınım