İnsansız Hava Sahası

Her şeye rağmen, her şey bize rağmen devam ediyordu. Dünya biz olmadan dönüyordu. Bizi unutmuştu, vaktiyle o kadar hızlı dönmüştü ki, kendi yuvarlak hatlarından keskin bir kare duvara hapsetmişti bizi. Güneşi görmüyorduk. Bir keresinde gerçekten gökyüzüne baktım, gün içinde defalarca, mahallemizde güneş görünmüyordu. Duvarlar ve insanlar sadece… Güneşi görmediğimde anladım, bizim dünyamız dönmüyordu. Evvel zaman hikâyesinde sıkışıp kalmıştık.