Ruhumu Öpmeyi Unuttun

Inci Aral Ruhumu Öpmeyi Unuttun’daki öykülerinde insanligin ortak bellegindeki en tekinsiz yakaya çeviriyor bakisini. Hem gidenlerin hem de kalanlarin o büyük yalnizligina, “ölüm”e egiliyor. Aral ölümü bir baslangiç ya da son degil, salt bir geçis ani olarak kurguluyor. Öykülerin odagina direnmeyi, ayakta kalmayi yerlestiriyor ve “ölüm hali”nin ortak kodlariyla ugrasmak yerine bireylerdeki karsiliklari siniyor. Bunu yaparken kalemini kamera gibi kullaniyor, her öykünün kendisine has atmosferini, olaganüstü ayrinti zenginligiyle destekleyip bir duygular sölenine dönüstürüyor ve okurunu belleklerde iz birakacak fantastik bir yalnizliklar evrenine sürüklüyor.