Dokunduğu pürüzlü saray duvarları acının, insanlığın çekebileceği tüm zorlukları çekmiş bu insanların iç sesiydi. Geçmişin izlerini taşıyordu. Zihninde geçmişi canlandırmaya çalışırken annesinin sözü sahneleri bir an durdurdu.
"Ne kadar zengin olursan ol asla geçmişini unutma. Hep geçmişle yaşa demiyorum sana ama nereden, nasıl, neleri yaşayarak geldiğini unutma. O zaman emin adımlarla ilerleyebilirsin."
Gölge'nin kaderini, ya hostelde kalmak ya da dışarı çıkmak belirleyecekti.
Neyin doğru neyin yanlış olduğunu nasıl bilebilirdi ki?