İnsanoğlu acizliği ne kadar bilirse o kadar güçleniyor. Inancı onu farklı kılıyor. Hayatta yaşanılan hiç bir şey tesadüf değil. Inançsızlık, insanoğlu zayıf düşürüyor ve nefrete, kine, öfkeye sürüklüyor.
Yıllarca adil bir dünyanın hayalini kurduk. Felek cilvesiyle büyüdür. Belki de adaletsizlik sarmıştı dört bir yanımızı da fark edemiyorduk. Bunun vageçilmez bir kavram olduğunu dünyü böyle kabul ettirdi. Bünyesinde büyütüyordu onu ama büyüdükçe de değenini yitiriyordu. Ne yazık ki ardık çok geçti, değerini yitirmiş adaletsizlik dünyasının yenilenmesi.
Kimsenin masum olmadığı bir zamanda, kimsenin kimyesi yargılamaya hakkı yoktur.