"Teşkilat bir yandan Parti [Milli Selamet Partisi] tarafından tanınmışbelirli bir özerk alan içerisinde hareket edebiliyordu ancak diğeryandan Parti tarafından hoş görülmeyecek hamleler yapmamayaözen göstermeliydi. Gençlik hareketinin ülkücü harekette olduğugibi Parti'ye nüfuz ederek onu içeriden dönüştürme şansı yoktu,çünkü mevcut siyasi elitler söz konusu yukarı doğru hareketliliğinönünü özenle kapatmışlardı... Teşkilat ne tam olarak Parti'ninteşkilatıydı ne de ondan bağımsızdı."
Milli Görüş'ün 1970'lerdeki partisi olan Milli Selamet Partisi'ningençlik örgütü Akıncılar, Türkiye'de İslâmcı gençlik hareketininkritik bir geçiş döneminin aynasıdır. Milliyetçilikle içli dışlı "MilliTürk Talebe Birliği İslâmcılığından", daha "yalın" bir İslâmcılığa geçişsürecidir bu. İki etkinin, Necip Fazıl'ın ve 1979'dan itibaren İrandevriminin damgasını vurduğu, onların yanı sıra yer yer dönemincanlı sosyalist hareketinden de esinlenilen bir arayış dönemi…
Ertuğrul Zengin, emek ürünü incelemesinde, bu buhranlı döneminideolojik tartışmalarını önümüze seriyor. Bu arada Akıncılar'ıntemel meselelerinden birinin de "aksiyon" ortaya koyma, "aktifmücadeleye" geçme isteği ile 1970'lerin ikinci yarısında tırmanansilahlı şiddetten uzak durma kaygısı arasındaki gerilim olduğunugösteriyor. Akıncılar Hareketi, Akıncı gençlerin toplumsal-kültürelprofili hakkında da oldukça ayrıntılı bir resim çiziyor.