Anadolu’nun Güzel İnsanları Taraklı Manavları

Büyük Üstad Alâaddin Öncü Beyler (Ağabeyimiz), bayram günleri âdet olan kutlama ve tebriklerden sonra, sıra Eee, ta ta ne va ne yok? diye, sorulara gelince buna oldukça canı sıkılır, bıkkın bir hâlde olduğu için, hâl hatır soruları da bitti diye şükrederken, centilmenin biri - olandan habersiz - bir de tokalaşma ve el sıkmalar başlayınca, kendi yalazalarını, sık sık kesmek zorunda kalırdı.

Yalazanın koca ustası buna, çok mu çok kızardı. Bu yüzden de özellikle belediye parkına, arandığını bildiği halde, uğramadığı da olurdu.

Bayram günleri, kurban kesmeyeceği meydanda iken, elinde kurban bıçakları kurban kesecek kasap ararken görünürdü. Bıçakları soran meraklılara bileyci aradığını söyliyerek, dostlarına alışverişte görünürdü.

Berber Gavalli Recainin usturalarını beğenmez görünür, sanki kendi de Dumanlı Hasan gibi, traşta uyur görünürdü.

Evdeki bıçakları biletmesinin gerçek nedeninin, bıçakların kör oluşu değil, yaptığı şakalarını anlamakta gecikenleri, keserken kolaylık olsun diye masatlatarak bizi düşündürürdü.

Dikkat edin, onun yalazalarında edilgen olan Gavalli Recai ve benzeri tiplerdir. Taraklı'da gülmek ücretsiz (bedâva) olduğu için, Recai Ağabeyi kemirircesine yıpratan zalimler de vardı.

Çünkü o garibanı savunmada tutan kahbe felek ondan da sabırlı olduğu için, anlattıklarında ucuz adam rolünü hep ona verirdi. Felek onu devamlı savunmada tutup bekletti.
Unutmayın!