Annem

İzzet EKER şiir tutkusunu özgürlük, sevgi ve hüzünle geliştirmeye çalışan, duyarlılığını dizelere kimi zaman öfkeyle, kimi zaman özlemle, kimi zaman da hüzünle yansıtan bir şair..
Haksızlık ve eşitsizlikler karşısında net ve kararlı bir duruş sergiliyor.
Aşkın karşında boynu bükük. Hayat, doğa, tanrı söz konusu olduğunda ise çocukça bir saflık örneği sergiliyor. Şair yüreği de bu değil mi zaten?
Çocuk saflığı insana, hayata ve aşka dair iyi, güzel ve onurlu şeylerin peşinde koşan herkesin asrı saadeti; insan olmanın erdemi değil mi?