Aydoğdu Karakolu

Bir anda dünya durdu sanki bütün sesler kesildi. Gözüm tek bir şeyden başkahiç bir şey görmüyordu. Bir süre kaskatı kesildim. Binanın önünde yükselen,normalden daha uzun direğin tepesinde bana el sallayan al bayrağa gözlerimkilitlendi. Önce kalbimin sesini duydum. Her çarpışında sanki kanım akıpdirekteki bayrağa çıkıyor, kırmızısı daha kırmızı, beyazı daha beyaz oluyordu.Dizlerimin bağı çözüldü yavaş yavaş, önce dizlerim sonra alnım vardı toprağabir büyük şükür ile en son dudaklarım… Öptüm, öptüm, öptüm… Doğrulurkenavuçlayıp ceplerime doldurdum toprağı, kirlettiklerimi gözyaşımla yıkadım.