"Sen ne kadar kaçsan da, ıskalasan da, görmezden de gelsen, kafanıkuma da gömsen, kalbine kilit de vursan, hayatın sana bir diyeceğivarsa, sinsi sinsi bekliyor sırasını, yıllarca. Öyle sabırlı. Öyle filhafızalı, öyle unutmuyor hayat. Sen sabaha kadar unuttum diye sağaltruhunu. Gömdüm san. Defter kapanmayınca kapanmıyor."Bir domates tohumunun içinde ne saklıdır? Bir telefon kulübesi nekadar üzebilir insanı? Açık pencereden odaya doluşan kelebeklerdurdurabilir mi ayrılığı? Yarım kalan bir ilişki kaç zaman beklerpusuda, kıyıda köşede saklanıp? Bir ağacın yaprakları geri çağırırmı çocukluğu, ölüme inat? "Ama"larla bezeli veda konuşmaları
doğruyu mu söyler? Büyükşehrin gürültüsünden, keşmekeşinden,yalnızlığından kaçmak mümkün mü? Bir bahçeyi ne kadar bekleyebilirinsan? Babadan yılbaşı ağacı olur mu?...
Melisa Kesmez kadın-erkek ilişkilerine, arkadaşlığa, aileye,şehre, doğaya, eşyaya yine farklı gözlerle bakıyor: İncinmişlikleri,kırılmışlıkları, yarım kalmışlıkları ama beri yandan toparlanmaları,hayata tekrar sarılmayı insanın içine işleyen kalemiyle anlatıyor.Bazen Bahar iz bırakan yaraların, yeni başlangıçların kitabı.