Kültürler ve diller arasında doğal benzeşimi zora dayalı asimilasyonun yerine koymak isteyen Xani bu amaçla oluşan diller arası metafordan beslenmesini bilmiştir. Hatta daha da ileri giderek bir ulusun sosyolojisi ve gelecek kaygısıyla dilinin doğurgan gerilimini kendi eserine taşımasını bilerek Kassit kökenli Kürt şair Sin Lekke Unnin'den yola çıkıp, Gılgameş destanından Meme Alan'a, Homerik tanrıların uzun süren kahramanlıklarından, Shakespeare'in oyunun sonunda aniden ortaya çıkıp, oyunun kaderini değiştirerek her şeyi "iyi" yapan kahramanlarına, Joyce'un bilinç akışından, Borgesyen labirentlerden, Kafkaesk ironilere kadar geniş bir retorik oluşturan edebi metinlerin tarihsel bir derinlik meydana getiren dokusuna Xani yeni tohumlar yerleştirmiştir.
"Da Xelq-i nebejin ku Ekrad
Be me'rifet in, be esl u binyad
Enwa'e millet xwedan kiteb in
Kurmanc-i tene di be heseb in"