Bir hüzün...Herhangi bir hüzün...Şeklini,formunu,kokusunu kestiremediğim;duyuların hepsinden bağımsız fakat hepsinin üstünde bir hüzün...Tüm umut kapılarına kilit vurmak değil de duvar örmek gibi bir hüzün...Toprağı çamura,çamuru aşka,aşkı imkansızlığa taşıyan bir hüzün...Senin fizikteki gücünün karşısında formüllere terazisini şaşırtan bir hüzün...Öyle böyle değil, hakikaten hüzün...Kendi gidecekse giden,kalacaksa kabulüm olan bir hüzün...