İçimdeki Doğa nehirler akıyor içimde dökülüyor çağlayarak ruhumdaki denizlere çiçekler açıyor zaman zaman ya da bulutlar kaplıyor beynimi ele geçirmiş doğa bedenimi fırtınalar esiyor yüreğimde bazen bir huzur gönlümde bazense bir kuraklık içimde ya da sırılsıklam ruhum bir aşkın eşiğinde ne çare ki doğanın bir yılı yayılmış ömrümün bütününe uzun da sürse kısa da geri gelmiyor mevsimler gittiğinde duygular istekler eksilmeden sürse de hem bahar hem de yaz geçmiş gitmiş bir kere