Bir Yudum Ekmek

Bir Yudum Ekmek Sabuha Çelik “Öylece sustular, susarken uykuya gitti bedenleri… Gaz lambasında gaz bitmiş, ışık sönmüş, fitilden odaya yükselen zift karası dumanın kokusu sarmıştı odayı. Sonra o da gitti… Sadece kalan sessizlik ve imkânsız düşüncelerdi… Oysa papatyanın saflığında yaşıyorlardı sevdalarını… Bir çaresi, bir çıkış yolu olmalıydı, Umudu varsa insanın... İmkânsız gelen her sevdada O kilide anahtar olacak bir çıkış mutlaka bulunacaktı... Bulunmalıydı da…”