Biraz Ben Biraz Sarmaşık

Kimi özlediğini bilmeyen bir şair gibi. Birden çok ünlü şairin birden çok kişiye yazdığı şiirler gibi. Hep kafası karışık, kendisiyle ilgili. Ne yapacağını bilir de bazen ne yapmayacağınıhatırlamayan. Kaç tane evi olduğunu bilmeyen aslında hiç evi yokken. İçerde kimse yokken. Kalbinin evindeyse her odada birinin gölgesi her yatakta konuk edilen. İki kalpli, çok beyinli.

Ben Sarmaşık.

Adım gibi karmaşık, sırnaşık. İç içe, ek kökçükleriyle tırmanan, çepeçevre, bütün dünya ile ilişkisini kesip sardığı ağacı bir süre sonra kurutan, sarılmış. Kime sarıldığını bile bazen unutan.