Budala

Üzerine yazmak istediğim atmosfer, birkaç yıl önce annemle gittiğimizMeksika seyahatinde ortaya çıkmıştı. Bizi havaalanına götürmek içinkiralanmış olan otobüsle ilgili bir karışıklık olmuştu ve otobüs bizituhaf bir otelin pembe karolu avlusuna bırakmıştı. HoparlörlerdenAlbinoni'nin Adagio'su duyuluyor ve üzerimize bir şeyler yağıyordu,havaya baktığımızda kül olduğunu anlamıştık.Elif Batuman'ın Budala'sı ergenlik ile yetişkinlik, aşk ile cinsellik vekonuşmak ile yazmak arasında duran bir güneş saati adeta; gölgeninne yana düşeceği ise muazzam bir muamma.

Harvard'daki ilk senesinde genç bir kadın, adı Selin, aylak aylakdolaşıyor kampüste. İlk kez gördüğü e-posta, içemediği birkaçşişe bira, klasik edebiyatıyla Rusça, arkadaşları Ivan ve Svetlana…Nasıl duruyor hepsi bir arada? Selin binbir kültür arasında dolaşıpfarklılıkları ve aynılıkları, saçmalıkları ve akla yatkınlıkları anlatıyor.İmgelerle dolu masalsı diliyle, derin bir duygusallıkla, entelektüelmizahıyla…

Anı ile kurmacanın arasına gerilmiş ince bir ip Budala veElif Batuman bu ipin üzerinde ustalıkla yürüyor.