Kendimize baktığımız yerde durur yaşadıklarımız. Onlara seslensek de hep uzaklardadır mevsimlerin sözcüklere dönüşmeyen renkleri. Rüzgârların bilediklerini öğrendiğimiz zaman çok geç kalmışızdır. Kuşların onlara konması, kanat seslerini duymamız uzar gider bir yaşam boyu. Sözcüklerin düştüğü yerdeki aynalardır sesimizin renkleri.