Dünya molası vermiş bizler, molası bitecek ve kaldığımız yerden birleşeceğiz... Bu mola tek bir şey için vardı, unuttuklarını unutanlarla birlikte hatırlamak ve sevginin bütünlüğünde asıl merkezde toplanmak içindi... Bu merkez ki sevginin merkezi; oraya yüz yüze gelebilecek cesareti ve paydaşlığını gösterebilenler gelecekti... Bizler, özümüz sevgi olan ve yerküre üzerindeki yankısından başka bir şey olmayan dünyada güvenle ve sevgiyle birbirimize yaklaşmalıydık... Yaratıcın ölümden sonra da ellerimizi sevgi ile tutarak karşılayacağını bilmeliydik... Hakikat, Aşk, İyimserlik ve Dürüstlük yolunu izlemekle ve bunu tam bir sevgi ve tevekkül içinde gerçekleştirmek ile mükellef olan bizler, açları doyurmak veya çıplakları giydirmek türünden iyiliklerin yanında, diğer insanlar için iyi ve hayırlı düşünceler üretmekten de sorumluyduk... İnsan, hiç kimsenin kötülüğünü düşünmemeliydi, aksine onlara zaaflarını yenmede yardımcı olabilmeliydi... Fark ettiklerim ve hissettiklerimle yürüdüğüm yolcuğumda; yaşadıklarımı, gördüklerimi ve bildiklerimi sizlerin kalbine sevgiyle sunuyorum.