Elveda Sürgün Kardelen

Kardelenler Gün ışıkları ışıltısı vurdu pencereme Uyandım uykumdan, sessiz ve ürkek Şehrin dağlarında geziyorum üzgün Unuttum çocukluğumu, cehaletimden.

Karların yanı başında yalnız bir kardelen Beyaz yapraklarını açmış, güneşi sever Bir başkadır kanat çırpınışları serçelerin Lakin içimde neşesi yok artık bu baharın.

Yalnız kaldım bügün, içimde garip bir hüzün Arıyorum eski dostları, beyaz kardelenleri Bu mevsim yeşermemiş bastığım o çimenler Ben memleketi sevdim, memleket sevmese de