Fısıltı

Fısıltıyla konuşabiliyordu
Başını sol omuzuma koydu
Sokakları bembeyaz evleri geçiyorum
Kimseler duymasın
Karaağacın dibine oturdum
Gelen geçen insanlar bana
Adres sorsunlar istiyordum
Sormuyorlardı dedi
İğneyle tutturulmuş fotoğraflar var
Hepsinde gözlerim kapalı
Anneler yüzlerini öpüyor
Uğurlarken çocuklarını
O çocukların aklında
Bayram şarkıları vardı
Şafakları balığa çıkıyorum
Kırmızı barbun ve istavritle dönüyorum
Avuçlarıma düşüyor başı solgun
Yorgun geyik, yaralı kaplan gibi
Kuru bir yaprağı kaldırır gibi
Kaldırdı başını
Boş bulunup güler misin ölümü görünce
Dedi;
Ben sifilizim
Ben düşkünleri emziren yarasıyım
Fısıltıyla konuşabiliyordu
Katilimin adresini yazan düşmanım.