Gözlerimizi kapatıp çocukluğumuza döndüğümüzde hepimizin gözünün önüne gelmez mi o gaz lambası? Kış olur, yaz olur ama o duvardaki varlığı hepimizi yoklamaz mı? Gölgesinde yaptığımız kukla oyunlarımız, sohbetlerimiz, içtiğimiz çayımız, ellerimizi ona yaklaştırdığımızdaki bize verdiği sıcaklık hiç aklımıza gelmez mi? Yokluk vardı ama en büyük varlık aslında o zamanlar vardı. Anlayamadık..
Bak ne güzel yanıyor,
Duvarda gaz lambası.
İçerisinde vardır,
Büyük yürek acısı.
Acısı derin olan,
Lambaya derin bakar.
İsli duman altında,
Gözleri ari arar.