Giz

KÜL
Vurulmuşum
Yüreğimden,
Vurulmuşum vücudumun en nadide yerinden.
Aşk öldürür evet,
Öldüm bin kez.
Doğdum yine bir o kadar,
Tutmak için elini.
Gözlerini okumak
Ve sayfalarını çevirmek için.

Belki beraber yürürüz
Yeşillikler arasında.
Bir de açarız çiçeklere benzer
Ya da yapraklanırız ağaçlar gibi.
Akan ırmağın üstündeki
Köprüden geçerken dilek tutarız.
Soğuğunu yeriz havanın,
Yanarız ne bileyim,
Kül oluruz belki de…