Meğer gönlüm bir kuş, tenim kafes, kalemimsekuşun kanatlarıymış…Ne zaman kalem yaz sa, kuş kanat çırpar, kafesi aşarmış…
Gönlümün kanatlarından dökülenler, kalememürekkep olup, kâğıda düşermiş…Gönül kanatlarımın kalemi aşka geldiyse eğer, güneş vecde, gece şevke gelirmiş…