Gün Gülü

Çok güçlü köklere bağlı Türk Yazını önüne çıkan / çıkarılan engelleri aşıp, yenilenerek, özde gelişerek akışını sürdürüyor. Hatice Sönmez Kaya “Gün Gülü” adlı öykü kitabıyla da sözkonusu yaşamsal çağrışımları yaratıyor. Olağanüstü, sıradışı bir anlatım, içtenlikli dil, özlü ve yalın Türkçe, ortak insanlık durum ve kaygılarına duyarlık… “Ne bir fazla ne bir eksik,” ölçülü, dengeli bir yapı. Hatice Sönmez Kaya “Gün Gülü”nde, genç kızın tutmayan bedeninin sağaltım sağlayan delikanlıya akan duyarlığını; kimi hak ederek kimi etmeyerek bilinir olmuş yazar öbeği arasında, yapıtıyla ilgili düşüncelerini tedirginlikle bekleyen kadın yazarın endişesini; yeni taşınılan apartman evinde komşu kadının bir anda kırk yıllık dostçasına öğrenilen yakıcı acısını; çiğnenen insan onurunun kanayan yarasını, bağışlanan evin bile sağaltamayışını; bir kadının, bir ömrü çürüten kocasının kabalığından, zulmünden kaçışını ya da çaresizliğini; her anlamda faşizmin güzel insanları yok edişini; kıstırılmış insanların cinnetin-uçurumun kıyısında yıkılışlarını; çocukların mutsuzluğa mahkûm edilişini; yaşlı bir zorbayla evlendirilmekten kaçan genç kızın kurşunlar altında öldürülüşünü, birçok sarsıcı ayrıntıyı büyük bir yazınsal sorumlulukla, yer yer şiirsellikle öyküleştiriyor. Hatice Sönmez Kaya çağını, çağının başat çatışma ve çelişkilerini kavramış bir yazar. Türk öyküsüne kesinlikle bir yeni soluk.