Hoşça Kal Leyla

Bir hosca kal her seyi bitirir miydi? Biriken anilari yok eder miydi? Oysa Leyla unutulmaz bir idoldu. Bir gun, Florya sahilinde kosarken, bir sabah elinde sigarasiyla dalgin, plak dinliyordu. Aksam saatlerinde, sarayin yeni prensesi oluyor, harem odalarinda dolasiyordu. Agri Dagi'nin beyaz zirvesi bile onu yansitiyordu. Ve onemlisi, acemi bir sigin kalbinde atiyordu. Keske her seye bu kadar sinmeseydi. Ellerinde hl onun kokusu vardi. O bircok yerdeydi. Karsidaki visne agacinin dallarinda, kayisinin tadinda, bedeninde, ruhunda, baktigi her noktada gulumsuyordu. Beyni Leyla diyordu, akli Leyla'yi anlatiyordu. Onu cok sey ariyordu, sadece Hasan degil; gezdigi yerler, balkonda oturdugu iskemle, gunes onu bekliyordu. Ay isigi solgun bakarken beceriksiz bir sigaranin dumaninda savruluyordu. "Hosca kal Leyla, hosca kal sevdigim. Seni hic unutmayacagim."