Türk-Ermeni ilişkileri başta olmak üzere Türkiye'nin demokratikleşme sürecine ilişkin her konuda söylem ve eylem geliştiren Hrant Dink, bu çalışmasında Türkiye ve Ermenistan'ın birbirine gerçek anlamda komşu olabilmesinin yollarını araştırırken, bugün ve gelecek odaklı bir bakışla ve karşılıklı onur gözeten bir üslupla geçmişi de onarabilmenin olanaklarını sergiliyor.
Հրանդ Տինքը գիրք մը չունեցաւ երբեք: "Ես գիրք չունեցող գրող մըն եմ" կ՛ըսէր ինքն ալ ծաղրելով: Այս կատակը կարեւոր իրականութեան մը մատնանշում ալ էր անշուշտ: Հրանդը իսկական առումով գործիչ մըն էր: Սակայն Թուրքիոյ ժողովրդականացման գործընթացին ալ իր նպաստը բերաւ, երբ որպէս հիմնադիր ու խմբագրապետ Ակօսի՝ իր խօսքն ու գործը կը ծաւալէր Թուրքիոյ ամենահիմնական խնդիրներուն՝ ի մասնաւորի հայ-թրքական յարաբերութիւններու նկատմամբ:
Գիրքի վերածելի իր միակ գործն է այս՝ զոր պատրաստած էր թէսէվի համար եւ առիթը ունեցած՝ աւարտելու: Այստեղ Հրանդը անցեալն ալ նորոգելու թեկնածու նորանոր տեսակէտ մը կը ցուցաբերէ Հայաստանի եւ Թուրքիոյ վերաբերեալ հասարակաց ապագայի իր տեսլականով: Գիրքը թէեւ չէր հրատարակուած այդ շրջանին, բայց ատիկա խնդիր չէր իրեն համար...: Վաստակը վաստակ էր, յամենայն դէպս ի չիք դառնալու չէր: Նաեւ նոր յաւելումներ ընելու համար ահագին ժամանակ կար...:
Անոր վաստակը իր լրիւ նպատակն է նաեւ: Հիմա աւելի քան երբեք կարեւոր է հասկնալ Հրանդ Տինքին նպատակը, որպէսզի կեանքն ալ մահն ալ եղած չըլլան ի զուր: