İnsanlar Kötüydü Çocukluğuma Sığındım

Bir çocuk…

Bir mecnun…

Bir köşe…

Ve bir dolu hikáve…

Herkesinki gibi, herkesinkinden başka… Büyüyor çocuk. Verdiği her şevi geri alıvor zaman. Kalanın her gidenle bir parmağı eksiliyor. Her gün bir ådemoğlu deliriyor. Dünyanın kötülüğünden nasibini alanlar çocukluğuna sığınıp Aşıklar Köşesi'nden olanı biteni izliyor.

"Birlikte kitaplar okumuş, şiirlerden fal tutmuş, yazarların hayatlarınu didik didik incelemiştik bir zamanlar. Kitaplar- kucağımızda, başımız birbirimize dayanmış uyandığımız sabahlarınuz oldu bizim. Hayatı, duygulan paylaştık. İhanetin bir sebebi olmalı mı bilmiyorum. Teselli olacaksa kendimi suçlamaya bile hazırım, ama yok. Hediyeleri bile birbirine- karışmış, ayrı adama aşık olmuş iki kadındık biz. Ve erkek diğer kadını seçti. Eş olan kadın dul kaldı. Yuvayı yıkan eş oldu. Sevmek bu kadar acıtmamalı geride kaları."