Kalbe Uzak Kıyılar

Sadece sevmenin yetmediğini öğrenirsin
Yaprak yaprak dökersin kalbini
Yeniden yeşerse de kalbin
Ne söylenen sözü ne de geçen zamanı geri alabilirsin
Kaybedince anlarsın değerini
Zaman geçtikçe o ilk günkü gibi hissetmiyorsun acıyı ama ruhun hep sancıyor
Bir süre sonra uyuşuyor yüreğin ve alışıyorsun
Pollyannacılık yapıp kandırmadım kendimi,
Kötü şeyler de olacak ama atlatacağım inancıyla savaştım
Kalbimin kıyısına vurdu dalgalar
Kum taneleri gibi alıp götürdü beni uzaklara
Yalnızlığın dalgasında boğuldum
Kaybettim bu savaşı derken, öyle bir dönüm noktası oldu ki; hayatın gerçekleri idi beni tekrardan karaya vuran...