Kurtuluş Paradoksu

"Bahsettiğim paradoks, kurtarıcılarla, kurtarmayı hedefledikleri ve aslındakurtardıkları insanların arasındaki gerilimli ilişkiyle ilgili. Bu ilişki eşzamanlıolarak hem derin bir sempati hem de derin bir düşmanlık içerir. Sempatidiyorum çünkü kurtarıcılar sadece yabancı egemenliğine karşı çıkıp onunyerini almakla kalmadılar; kendileriyle özdeşleştirdikleri erkek ve kadınlarıngündelik hayatlarını iyileştirmek istediler: onların olan insanları. Düşmanlıkdiyorum çünkü kurtarıcılar aynı zamanda aynı insanların geri kalmış, cahil,edilgen ve boyun eğmiş olarak tanımladıkları hallerinden nefret ettiler.Halklarına, onları dönüştürerek, sıkı sıkıya bağlı oldukları geleneksel dinîinanç ve pratiklerine baskın çıkarak, onları modernleştirerek yardım etmeyeçalıştılar."
Ulusu kurtaranlar, sıklıkla siyasetin bugününü etkilemiş, sembolik anlamlaredinmiş ve toplumlarının siyasi kültürü üzerinde belirleyici olmuştur.Kurtarıcılar-kurtarılanlar arasındaki ilişki, bilhassa devletleşmiş ulusalkurtuluş hareketleri söz konusuysa, siyaseten ciddi bir gerilim hattıoluşturmuş, bu hareketler ve partiler farklı toplumsal grupların çeşitlimeydan okumalarıyla karşılaşmıştır. Michael Walzer, İkinci Dünya Savaşısonrası kurulan üç bağımsız devleti, Hindistan, İsrail ve Cezayir'i elealdığı Kurtuluş Paradoksu'nda ulusal kurtuluş hareketlerinin vaatlerini,kazanımlarını ve toplumları içerisindeki algılanma biçimleriyle birlikteparadokslarını, çıkmazlarını ve çelişkilerini de gösteriyor. Toplumlarındünyevi ve ilerlemeci "vizyon"larla nasıl ilişkilendiğine ve karşı hareketürettiğine odaklanıyor. Kitap, radikal toplumsal değişim ve dönüşümlerianlamak açısından verimli bir karşılaştırmalı perspektif sunuyor.