"Lizge'nin Ağacı", sadece bir hapishane hikâyesi değil; aynı zamanda insan ruhunun dayanıklılığının, anne-çocuk ilişkisinin gücünün ve en zor koşullarda bile yeşerebilen umudun bir portresi. Yazar, monolog tarzını kullanarak okuyucuyu doğrudan anlatıcının iç dünyasına çekiyor ve olayları birinci ağızdan, tüm çıplaklığıyla aktarıyor.