Naifliğin Eleştirel Pedagojisi

“Naiflik, profesyonelliğe karşı bir tür acemiliğin felsefesi, toyluğun ifadesi, nezaketin dışavurumu, inceliğin belirişi, temiz düşünceliliğin göstergesi, kırılganlığın somutlanması olarak bizi reelpolitik içindeki her türlü yabancılaştırıcı, aptallaştırıcı ve çıkarcı politikanın dışında tutabilir. Bunlar öğrenilmez demeyeceğim; barış eğitimi ile pekâlâ öğrenilebilir, sosyal dayanışmacı gruplar içinde pedagojik olarak deneyimlenebilir, öğretim müfredatlarında bir konu olarak işlenebilir. Naiflik sadece bir karakter meselesi değildir; hatta karakter olarak kaldığında pek de bir işe yaramaz. Bu naiflik, aslında Marx’ın geleceğin eşitlikçi toplumu için çizdiği çok yönlü birey modelinde kendini var edecek olan her türlü insani potansiyelin kullanımına işaret eder. Doğaya da saygıdır bu; her türlü ince değeri sahiplenmeyi, ayrıntılarda takılmayı, küçük şeylerde büyümeyi, arada kalmış güzellikleri keşfetmeyi içerir naiflik. Klavye başında savaş görüntülerine bakarak kederlenmek de naifliktir, savaş karşıtı paylaşım yapmak da, masumlara yardım göndermek de, damlalar içinde bir damla olmak da. Bu nedenle, artan sömürü, savaşlar, eşitsiz ve adil olmayan düzenler, çeşitli haksızlıklar, açlık ve sefalet, küresel ısınma, bazı hayvan türlerinin nesillerinin tükenişi, tarihsel eserlerin korunması, ormansızlaştırma, bilumum her global sorunda naif olmanın tam da sırasıdır şimdi. Ve bu naiflik acilen de öğretilmelidir.” Kemal İnal, hemen her türlü sorunun eleştirel pedagojisinin yapılabileceğini özgür eğitim adına çizdiği bir çerçevede ele alarak okurlara başka türlü bir eğitimin peşinden gidilebileceğini göstermeye çalışmaktadır. Bu dosyanın eğitim okurlarında yeni perspektifler açacağını umuyoruz.