Nehr-i Zaman

Güz mevsiminin son demleri Mavi bir kılıç çekiyordu gökyüzü Yere serilmiş sarı ölü yapraklar
Müsin bir çınar ağacının kanlı gözü Birazdan sevdiğini alacaktı rüzgar.
Henüz on sekizimdeyim, gurbet yolunun esiri,
Dicle bir yana akar, ben bir yana akarım yeni bir hayata doğru.
Başımı dayadığım camdan her şey bana bakar, Hicran ve vuslat bir arada kokuyor,
Sanırım henüz çocuğum.