Rengin Ölümü ve Yolcu

Geçmek gerek,Rüzgâr sesi geliyor, geçmek gerek.Ve ben yolcuyum, ey daimî rüzgârlar!Götürün beni yaprakların oluşum enginliğineKavuşturun beni suların tuzlu çocukluğunaVe ayakkabılarımı üzüm bedeninin gelişimine dekDoldurun tevazûnun güzellik kımıltısıylaDakikalarımı tekrar eden güvercinlere dekZirveye çıkarın içgüdünün beyaz gökyüzündeVe varlığımın gerçekleşmesini ağacın kenarında Kaybolmuş temiz bir ilişkiye dönüştürün Ve yalnızlığın teneffüsündeÇarpın bilinç kapılarımıSalın beni o günün uçurtmasının peşineGötürün beni yaşam boyutlarının halvetine“Hiç”in mülâyim huzurunu Gösterin bana.