Allah Teâlâ insanı ise topraktan yarattı. Ona halifelik (yöneticilik) makamı verdi. Onu ilimle müşerref kıldı. Ona, arzu ve istek (şehvet) verdi. Onu akıl ile diğer canlılardan ayırdı. İblis, insanın bu üstünlüğünü ve ilahî ikrama mazhar olduğunu öğrenince onu kıskandı. Allah'a karşı geldi ve Allah'ın secde emrine itaat etmedi. Bu da onun Allah'ın rahmetinden kovulmasına ve cennetten çıkarılmasına neden oldu. Şeytan, Âdem'i ve onun zürriyetini saptırmak, onlarla birlikte cehenneme girmek için Allah'tan kendisine bir süre vermesini ve bu süreye kadar bekletmesini istedi. Hikmetini sadece kendisinin bileceği bir nedenle Allah Teâlâ ona bu izni verdi. Şeytan, vazifesine başladı ve ilk iş olarak Âdem'i ve eşini cennetten çıkarmaya neden oldu. Kendisi de daha öncesinden cennetten kovulmuş, Allah'ın rahmetinden uzaklaştırılmış ve lanete duçar olmuştu. İşte cennetten çıkarılmalarının ve yeryüzünü imar etmelerinin sebebi bu olmuştu. Tüm bunlar Allah'ın hikmetine uygun bir şekilde gerçekleşiyordu. İnsan ile şeytan arasındaki düşmanlık çok eskilere dayanmaktadır. Bu, Âdem babamızın yaratılmasından beridir süregelen bir düşmanlıktır.