Şiddetin Metafiziği ve Dramaturjik Görüntüsü

Nietzsche'nin "Uyurken ve rüya görürken, bizden önceki insanlığın tüm düşüncelerinin içinden geçeriz," cümlesi bu kitabın temel cümlesi sayılabilir. Adeta birbirinin içinden geçerek yazılan üç oyun, Federico Garcia Lorca'nın Kanlı Düğün'ü, Tennessee Williams'ın Arınış'ı, Murathan Mungan'ın Taziye'si, yarım asırlık bir zaman diliminde, farklı kültürlere ait, zamanları, mesafeleri, coğrafyaları farklı üç ayrı yazar tarafından üretilmiş olsa da, insanlığın kolektif bilinçaltındaki değişmeyen örnekleri/arketipleri tıpkı bir rüya ortaklığı içinde yansıtırlar... Bu oyunlarda simgeler, imgeler, dinsel ve mistik motifler topluluğun üzerinde uzlaştığı tüm ortak ön kabuller; töreler, gelenekler, törenler hem kendi yerelliklerini hem de insanlığın en uzak geçmişine ilişkin deneyimlerin asal, tipik biçimlerinden izler taşır... Oyunlarda şiddet, merkez arketiptir ve şiddetin çoğul yansımaları, "arzuya", "hazza" koyulan yasakla öznenin bastırılış ve parçalanış öyküsünü bir ağıt rıtüeline dönüştürür.