Mehmet Narlı, bu kitaptaki yazılarında, Cumhuriyet'in ilk yıllarından bugünlere kadarki şiirimiz üzerinde duruyor; poetik eğilimleri tartışıyor; tematik yapıları inceliyor; şiirler çözümlüyor. Poetik eğilimlerin, tematik dağılma ve yoğunlaşmaların, ideolojik ve bireysel şiirin, olgucu ve soyut şiirin, birlikte göründüğü ve her eksenin önemli şairler yetiştirdiği tek dönem Cumhuriyet dönemidir. Yahya Kemal'lerin, Hâşim'lerin, Necip Fazıl'ların, Nazım Hikmetler'in Asaf Halet'lerin yaşadığı yıllardır bu yıllar. Şiirin muhatapları, bir taraftan Yahya Kemal'in kolektif ruhu plastikleştiren şiirini; bir taraftan Hâşim'in muhayyel ve muğber şiirini; bir taraftan da Necip Fazıl'ın modern / sembolik ve bunaltılı bireyini hazmetmeye çalışır. Aynı yıllar içinde, Garip Hareketi'nin geleneği yakıp yıkmak isteyen şiiri; Nazım Hikmet'in serbest ritimli, akışkan ve sosyal nitelikli şiiri; tasavvuf disiplinini ve mistik Budist anlayışı şiirlerine yediren Asaf Halet şiiri de görülür.