Sözün Özü

Yıkılsın sen n devranın,
Kırılsın yürür kervanın,
Dizinde bitsin dermanın,
Derdi başa saldı gitti.

Durmadan açarsın yara,
Kendin  çeksene dara,
Gönül közün olmuş kara,
Kin nefrete daldı gitti.

Bakar bakar görmez oldun,
Câhilin sözüyle doldun,
Tomurcuk güller  yoldun,
Dost bağından aldı gitti.

Nasıl insan derim sana,
Neler çektirdin sen bana,
Sefil gönlün kimden yana,
Özü darda kaldı gitti.