Üzerimde rengi solmuş bir hırka
Hırkamın cebinde hayallerim
Umutlarım uçuşuyor loş bir adada
Küskünüm kendime ve hayata
Ne ben kendime verdiğim sözleri getirdim yerine
Ne de hayat doyasıya güldü yüzüme
Bilmem, geri getirilebilirmi kaybolan ömrüm
Gülmeyi yeni baştan öğrenebilir mi bu yüzüm
Gülemiyorsam, işte böyle suskun ve hüzünlüyüm