Sütmavisi

Bir kelime düşermiş gözlerden
Yanaklara doğru kimsenin anlamadığı
Çocukluğu hatırlatan
İnsan olduğunu anlatan
Ölüme direnen bir anı parlarmış en derinde
Gökyüzündeki şimşek gibi çakıveren gönülde
Geçip giden zamanı aşıp gelen
Unuttum sandığın
Oysa en derininde kendinden bile sakladığın
Gökyüzü kadar ulaşılmaz
Gökyüzü gibi üstünde
Gökyüzü gibi mavi
Süt gibi bembeyaz
Sütmavisi gökyüzü kadar aydınlık