Sütre ve İnşirah

biraz kendimden kalan ben vardı
aldım geldim
gülüşüme bir eslik durak verip
tabiatınıza sığınıyorum

demin geldi iki yakam bir araya
hüzünbaz bir kırkayağı ilikleyip
boynumun tam ortasına
bir yeniçeriye kepçe almaya gitmişlermiş meğerse

gülüme bir eksen kırığı sayılmış oluyor böylece
eklembacaklıların kehaneti...

iki de bir bir cıvıltı geliyor kulağıma

"ikra"