Türk edebiyatının aşılmaz doruklarından Ahmet Hamdi Tanpınar'ınromancılığı üzerine denemelerden oluşan bu kitapta SevalŞahin, mektup, hatıra, tiyatro, orta oyunu gibi türlerin Tanpınar'ınmetinlerinde kurgu, olay örgüsü ve yapı arasındaki ilişkiyi nasıldinamikleştirdiğini ortaya koyuyor. Tanpınar hakkında yapılmış güncelçalışmaları da göz önünde bulundurarak kapsamlı bir kuramsalçerçeve çizen Şahin; Mahur Beste, Sahnenin Dışındakiler, Huzur veSaatleri Ayarlama Enstitüsü özelinde Tanpınar poetikasına yeni biraçılım getirmeyi deniyor.
"Tanpınar, Suad ile belki bir trajedi ortaya koyamamıştır ama asıltrajedi de bu değil midir? Kendisini evrenin merkezine koyan insan,tek başınadır, kendinden başkalarıyla bütünleşememekte, kendisiniçoğullaştıramamaktadır. Son sahnede her tarafı aydınlatan bir güneşgibi gökyüzüne gerilen Mümtaz değil Suad'dır. Bu, belirli anlamlardainsanın tanrılaşması değil midir? İşte, tersine çevrilmiş teolojinin birbaşka karşılığı da buradadır."