Tulpar ve Pegasus

“Biz kardeşiz! Bu yüzden birbirimize çok benzeriz. Ben geldim diye unutuldun sanma, ikimizin yeri de bambaşka. Masalı yazanla anlaştık, kuyruğuma siyah tüy taktık. Böylece aramızda bir fark olacak ama kardeşliğimiz bozulmayacak!” Tulpar’ın Pegasus’a, Nardaniye Hanım’ın Pamuk Prenses’e ya da Mercimek Çocuk’un Parmak Çocuk’a benzediğini biliyor muydunuz? Yoksa bu benzetilen kahramanları hiç duymadınız mı? Karışık Kuruşuk Masallar, zamanında anlatılan ancak zamanla unutulan kahramanlarla tanıştırıyor sizi. Hep birlikte yeni bir maceraya atılmaya ne dersiniz? İşte karşınızda Doğu ve Batı’nın masal kahramanlarının bir araya geldiği, şarkılı ve eğlenceli masal serisi! Siz anlattıkça çoğalsın onların da sesi… KİTAPTAN Merhaba! İşte kitabın sonundaki BÜYÜK SORU: PEKİ YA TEKBOYNUZ DA NEREDEN ÇIKT I? Geçen gün uçan bir atla tanıştım. Adı Tulpar. Gökyüzünde yaşar. Bulutların tepesinde sevimli bir ailesi ve rengârenk bir evi var. Sırtındaki kanatlarla dere tepe düz uçar. Çoğu masalda iyilik yapar, sevinir tüm kahramanlar. Ama ne yazık ki büyük bir sorunu var. Yeryüzündeki insanlar, Tulpar’ı başka bir atla karıştırmaya başladılar. Tıpkı onun gibi uçabilen bu ata ise Pegasus diyorlar. Böyle olunca, isimler karıştıkça küsüp gitmiş Tulpar. Dahası da var: bilmeceler, bulutlar ve mavi renkli tombul kuşlar… Tekboynuzu soracak olursan, masalın o bölümünü henüz bilmiyorlar. Kafan karıştı değil mi? Peki, sen de hazırsan eğer… Başlasın karışık kuruşuk masallar! *** Ardından ikinci bilmece kuşu ona şu bilmeceyi sormuş: Anlamak gerek, istemek gerek. Tek yapman gereken, kalbini dinlemek. Pegasus düşünmüş taşınmış, kişnemiş. Padişah durumu anlattığında ona yardım etmesi, içinden gelen bir şeymiş. “Evet! Buldum!” demiş. “Bu bilmecenin cevabı, yardım etmek.” Bilmece kuşları yine gülümsemiş veee “Cik cik doğru, cik doğru!” demişler. Sonra üçüncü bilmece kuşu ona şu bilmeceyi sormuş: Ailenin bir parçasıdır, seninle her şeyini paylaşır. Pegasus düşünmüş taşınmış, kişnemiş. Tulpar’a söyleyeceği büyük sırrı düşünmüş. “Evet! Buldum!” demiş. “Bu bilmecenin cevabı, kardeş.” Bilmece kuşları son kez gülümsemiş ve “Cik cik doğru, cik doğruuu!” demişler.