Şehzade karısını o denli seviyordu ki, kendisine her gün bir armağan veriyordu. Bir gün gerdanlık, bir gün bilezik, bir gün yüzük, bir gün kürk,, Getirdiği her armağandan sonra karısına sorardı:
-Bak kömürcü kızı, sana bunu aldım, beğendin mi?
Kömürcü kızı hiç teşekkür etmez. Sadece:
-Talihimdir Şehzadem! Demekle yetinirdi.
Şehzade, bir gün karısının iyilik bilmezliğine çok öfkelendi:
-Ya' Talihindir öyle mi? Sen şimdi görürsün talihini' diyerek kızın babasına verdi.
Kömürcü, kızına:
-Senin yüzünden şimdi hepimizin düzeni bozulacak. Güzel, güzel geçinip gidiyorduk.
Üvey anana ne diyeceğiz?
Böyle söylene söylene kızı eve götürdü. Adam söyledikçe kız:
-Ne yapayım baba? Talihimmiş, diyordu.