Yolun Başı

“araziler dolusu susuzluktun kuşlarla paylaştığımatlar kusuyordu böğrüme ben mavi deyip duruyordumiyiydik perişanlığa rağmen olabildiğince mağrurdukniye kışkırttın tabiatı ırmakları baştan çıkarttıngel anlat şimdi kölelikten kurtulmanın asaletini!omurlarım ağrıyor bak düşün omur ağrısı ne demekomurların ağrıması bu yükü taşıyamıyorum demekkedilerine trip yap artık derdini ev arkadaşlarına anlatuğurlarken beni sakın dönme diyordun ya geriunuttuğun bir şey vardı geçmişti dönmeler mevsimi!”Ali Lidar zamanı geriye sarıp geçmişe bir selam çakıyor. Unuttuklarımızı hatırlatıyor, özlediklerimizi, yaşlı evimizin avlusunu, eski sevgilinin kokusunu...Gökyüzündeki melek yere inerken annemiz çay demliyor.Çocukluğumuz, kaybettiklerimiz, dertlerimiz yanı başımızda. Hayatımız pamuk ipliğine bağlı olsa da yolun başındayız, Yolun Başı’nda...