Zor Anneler

Annemiz hayatımızdaki en önemli ve en temel kişidir, demek herhaldeabartılı bir ifade olmaz. Onun içinde hayat buluruz, normal şartlardabizi ilk o besler. Dünyayı ilk onun gözünden algılar, duyguları ilk onunladeneyimleriz. Annemiz, bir anlamda bizi hayata hazırlayan ilk danspartnerimizdir. Ancak bu zorunlu dans, bazı durumlarda keyifli veöğretici olmaktan çıkar ve gerçek bir eziyete dönüşür.

Herkesin çevresinde zorba, duygusuz, asabi ya da soğuk bulduğu içinbirlikte zaman geçirmekten hoşlanmadığı insanlar vardır. Bu "zor"kişilerden mümkün olduğunca uzak dururuz.

Peki ya bunlardan birininçocuğu olarak doğmuşsak ve kendilerinden kaçınma şansımız yoksa?

Sahi, zor olmak ne demektir?

Zor bir davranış mıdır kastedilen, zorbir kişilik özelliği, hatta belki bir kişilik bozukluğu mu?

Zor annelerisınıflandırmak mümkün müdür? Kaba, ilgisiz, yargılayıcı anneler,çocuklarının kişilik gelişimini nasıl etkiler?

Bağımlı ya da hastabir anneyle büyümenin çocuğa maliyeti nedir? Sınır ihlallerinin,suçlamaların, aşırı taleplerin yetişkinlikte de devam ettiği hallerde,ilişkiyi tümden kesmek çözüm müdür?

Kişi bu yolla özgürlüğünükazanabilir mi?

Zor bir anneyle büyüyen çocuklar kendileri anne babaolduğunda, çocuklarıyla nasıl bir ilişki kurarlar?

Kuşaktan kuşağaolumsuz aktarım zincirini kırmak için ne yapılabilir?

Waltraut Barnowski-Geiser ve Maren Geiser-Heinrichs, Zor Anneler'dezor bir anneyle büyüyen kişilere eski yaralarından kurtulup yeni birhayata başlamak için cesaret aşılıyorlar. İkili, ayrıca kendi geliştirdikleriözgün program yardımıyla, bunu başarmanın somut yollarını gösteriyor.Zor bir anneyle büyümek zorunda kalmış, geçmişin acı dolu yüklerinihala omuzlarında hisseden ve bu ağır mirası geride bırakmak isteyentüm yetişkin kızlar ve oğullar için rehber niteliğinde bir kaynak.