Sevince Güzelleşir, Sevilince İyileşir İnsan

Sevince Güzelleşir, Sevilince İyileşir İnsan Bilmezdik sevmenin bu kadar güzel olduğunu Sevilince anladık mutluluğun anlamını Geceler gündüz, karanlıklar aydınlık olur sevgi varsa Bazen bir annenin, çocuğuna bakışıydı sevgi Bazen de bir sevgilinin, sevdiğine dokunması Ve bazen de insanın kalbindeki Allah'tı sevgi İnsanın olduğu yer sevgi olmalıydı İçinde ve göğüs kafesinde kelebekler uçuşmalıydı Kötülüğü ise sevgiyle, emekle yenebilmeliydik Sevince, sevilince yakabilirdik Nemrut'un saltanatını Sevince güzelleşmeyi, sevilince iyileşmeyi bilmeliydi insan Bazen çölde, bazen denizde ve bazen de dağlarda Yaralar sarılabilmeliydi aşkla, sevgiyle ve umutla Çirkinliklere kapıyı kapatıp, güzelliklere sarılmalıydı insan Yağmurun altında sırılsıklam ıslanıp ve sonra da Gökkuşağının altında dans etmeliydi gençler ve çocuklar Kimseye minnet etmeden, kimseye küsmeden Kimseden korkmadan da yarınlara ve güzelliklere Kucak açmalıydı gülümsemelere, gökyüzüne bakarak En derininden bir nefes almalıydı nesiller Hüzünlere yol verip, mutluluğa koşmalıydı tüm dünya Sevince güzelleşir, sevilince iyileşir insan Kefene sarılıp, toprağa düşmeden Kimseye sırt çevirmeden, bağıra bağıra şarkılar söylemeli Hep birlikte ve el ele yaşamalıyız bu dünyada Bazen sevdiğinin göğsünde, bazen sevilen yerde Ve bazen de Allah'ın önünde Sevmek lazımdı, sevilmek elzemdi üç günlük dünyada Sevmek ihtiyaçtı, sevilmek şifaydı kalbe ve bedene Sevince güzelleşirdi insan, sevilince İyileşir...