Zümrüdüanka

Zümrüdüanka diye Kaf dağında kuş varmış Bir aşkı yana yana ölmelerden kurtarmış O bakış o gülüşten bizden geri ne kalmış Bu sevda bitse bile küllerinden doğmaz mı Pişmanlık duymuyormuş Zümrüt kızgın ateşte Aşk için yanmalara razı olmuş güneşte Yeniden doğmak varmış tekrar gelirken aşka Dumanı tütse bile küllerinden doğmaz mı Zümrüdüanka’yı da aşkmış dağa çıkaran Ölmeyi göze aldım şimdi benim yakaran Aşkın ta kendisidir kıyameti koparan Şu güneş batsa bile küllerinden doğmaz mı Ne vakit geçer bilmem can yakıyor aşk acım Zümrüdüanka gibi doğ gel sana muhtacım Sönmeden yetiş haydi yüreğimde kıvılcım Kalp ayrı atsa bile küllerinden doğmaz mı Zümrüdüanka gibi derdim aşka erişmek Kolay mı sanıyorsun böyle işe girişmek Bir daha nasip midir bilmem senle görüşmek Aşk bizden gitse bile küllerinden doğmaz mı Leyla da Mecnun için düşmüş yaban ellere Perinin bu aşkı da düşsün dilden dillere Ateş ve su gibiyiz bülbül aşkı güllere Dikeni batsa bile küllerinden doğmaz mı